اَلسٌَلامُ عَلَیکِ اَیٌَتَهُاالصٌَدیقَةُ الشٌَهیدَة فاطمةَ الزَهرا(س)

... واینک هنگامه ی جدائی است.زمان فراق است.دوره ی محنت فرارسیده است.واینجاسرزمین وداع است.دراین بیابان بی پایان چه کسی درسایه ی آرامش نشسته است تاخودبال آسایش بگستراندبردغدغه کاروانیان؟این سرشوریده رابرشانه ی کدام پناه امن می توان گذاردوغمگنانه گریست؟

بارهرچه یتیمی وتنهایی وبی کسی است بااین کاروان خسته،بردوش می کشد چه شبی است،خـــــــــــــدایا؟

غمگسارهمه غم هاخودازمیان رفته است.پناه گاه همه ی غربتهاودل شکستگی ها،ایـنک پهلوی شکسته اش را به پناه خاک سپرده است.وفغان عالمیان وشیون عرشیان همه کمند ،دراین مصیبت ودریای اشک ها همه ناچیز ......

چراکه فــــــــــــــــــــاطـــــــــمـــه رفته است.

فاطمه ای که مظهر عفت ونجابت بود.فاطمه ای که زیبائی حجاب ازاونشئت می گرفت وردای عصمت وطهارت تنها برازنده ی اندام مبارک او بود.فاطمه ای که گلها شرمسارلطافتش بودند .

اماکوه مبهوت استواریش ،آسمان به صلابتش خیره مانده بودوزمین نیز رازدار شبانه ی پیشانی اوبرخاک،

آری چنیـــــــــــــــــــــن فاطمه ای رفته است.

درفراقش مانیزعلی گونه طنین ناله هایمان رابه نخلهای کوفه می سپاریم .مانیز چون زینب داغ یتیمی رابازبان وحرکتمان دربیابان های اسارت وتنهایی فریاد می کنیم.ماشیفتگان خاک پایش،دلتنگی مان را بهانه ی شفاعتش می کنیم.

 شهادت حضرت زهرا(س)را به دوستداران آن حضرت تسلیت می گویم.

نوشته شده توسط : فائزه مصلحی نیک

نظرات ديگران [ نظر]